هیچ کس فوتبال زنان را تماشا نمی کند

ما چندین بار به این موضوع متهم شده ایم در برابر فوتبال زنان – و اینکه دقیقاً چه معنایی دارد، یک راز باقی مانده است. از ایدئولوژی زمانی که نوشتیم که این هنوز قادر به حمایت از حرفه‌گرایی نیست، یک آگاهی مسالمت‌آمیز و قابل احترام برای همه کسانی که مکانیسم‌های خاصی را می‌شناسند، و در عوض به عنوان یک حمله ارتجاعی/شوینیستی به دنیای جدید، که رهایی بخش و تایید می‌کند، رد شد. ما هیچ چیز نمی تواند دور از واقعیت باشد.

با این حال، ایدئولوژی دقیقا برعکس بود: کسی که از بالا به مدلی دست زد که پایه های محکمی نداشت، نه اقتصادی-تجاری و نه ورزشی. غول در حال ظهور – به معنای فدراسیون – اما با پاهای خاکی. نکته اینجاست که ما هیچ وقت چیزی علیه فوتبال بانوان و پیشرفت فوتبال بانوان نداشتیم، برعکس. برعکس، ما امیدواریم که بتواند رشد کند و هر چه بیشتر به سطحی ارتقا یابد که اکنون در ایتالیا و فراتر از آن کاملاً قابل تجدید نظر است – که البته نمی توان به مجازات اتهامات فوق الذکر گفت – و در نتیجه بیشتر و بیشتر جذب کرد علاقه مندان بیشتر

اما حقیقت این است که در حال حاضر هیچکس به فکر فوتبال زنان نیست. هیچ کس به آن نگاه نمی کند و مهمتر از همه، هیچ کس نمی خواهد آن را بخرد.

لوکا فازو قسمت های پایانی این فیلم عالی و مفصل را روایت می کند مقاله در روزنامه ای که در آن به موضوع قراردادهای بعید، هزینه های گزاف و برآورد هزینه های گاه مشکوک پرداخته است. نتیجه نهایی به شرح زیر است:هفته ای یک بازی در رای، پخش رایگان، که پخش عمومی آن را بیشتر از روی تعهد خرید تا اعتقاد داشته باشد: سریال های فوتبال زنان سری آ امسال برای بینندگان ایتالیایی بسیار کاهش می یابد. قهرمانی که با حکمی حرفه ای شد اما به سختی خودش را تثبیت کرد در توجه رسانه ها پوشش تلویزیونی سری آ زنان که توسط La7 رها شده، توسط Dazn و Sky رد شده است، امسال به حداقل رسیده است.

هنوز هم هست:”وعده‌های انجمن مبنی بر عظمت رسانه‌ای با نتایج یک بازی ناموفق و یک قرارداد تولید (یعنی فیلمبرداری از بازی‌ها) که اکنون باعث ایجاد جنجال شده است، نقش بر آب شد.». همچنین به دلیل اینکه طبق گفته فازو، این قرارداد توسط فدراسیون فوتبال بر اساسپیش بینی بیش از خوش بینانه درآمد مورد انتظار از فروش حقوق: 1750 میلیون (در بین کارشناسان صنعت، ارزش تجاری حقوق سریال زنان A است بین 300000 تا 400000 تخمین زده شده است یورو)».

واقعیت این است که همان چیزی است که نیست او موافق است حتی فتو کوتیدیانو با لورنزو وندمیاله: هیچ کس به فوتبال زنان در ایتالیا اهمیت نمی دهد. «به غیر از یک بازی بزرگ در روز که از رای پخش می شود، سایر بازی ها توسط انجمن در یوتیوب پخش می شود. تقریباً انگار یک تورنمنت آماتور است. حقوق تلویزیون پرداختی فروخته نشده باقی ماند: هیچ کس فوتبال زنان در ایتالیا را نمی خواهد (…) به طور خلاصه، در بهترین حالت، تیم ها تا حدودی دیده می شوند اما چیزی از حقوق دریافت نمی کنند. از طرف دیگر، FIGC می خواست تقریباً یک میلیون (علاوه بر هزینه) جمع آوری کند.

به همین دلیل، اجازه دهید، ایدئولوژی متعلق به کسانی نیست که روایت مربوط به فوتبال زنان – نه خود فوتبال زنان – سطح آن یا توانایی آن در انتقال پول و حمایت از حرفه‌ای بودن را زیر سوال می‌برند. این دیگر زمان پازولینی نیست که درآخرین مصاحبه از زندگی‌اش، که برای کلودیو ساباتینی در Guerin Sportivo منتشر شد، او می‌توانست بگوید:

این یک چیز است که زنان فوتبال بازی می کنند تقلید ناخوشایند یک میمون کوچک آنها مانند بنونوتی یا مونزون از فوتبال محروم هستند.

سخنانی که امروز در روزگاری که تفاوت بین جنسیت ها بیشتر فرهنگی شده تا اجتماعی و بیشتر به ذهن می رسد تا جسم، ناگفتنی است. با این حال، گفتیم که ایدئولوژی هرگز متعلق به کسانی نبود که شک یا انتقاد می کردند، بلکه ایدئولوژی کسانی بود که می خواستند شروع کنند. یک هرم از بالا بسازید. از کسانی که انفجار جنبشی را از بالا طراحی کردند که در عوض باید خود را بر اساس شایستگی و در یک بازه زمانی بسیار طولانی‌تر تثبیت می‌کرد – امروز همچنین برای هر باشگاه حرفه‌ای موظف است حداقل یک تیم زیر 17 سال زنان را به میدان برسانند، اما ، توسط چندین باشگاه پرداخت می شود.

در نهایت، مایه تاسف است که تنها راه، حداقل در این زمان ها، برای بازگرداندن اندکی از حقیقت تاریخی، قانون (و پیشنهاد) است. بازار. اگر رایگان و بدون قید و شرط باشد، هرگز نشان نمی دهد که آیا آن را دوست دارید یا نه.