هاروکیچی شیموی: سامورایی بین دانته، دانونزیو و موسولینی

بین نوامبر 1951 و مارس 1952، ایندرو مونتانلی در ژاپن ماند تا درباره دوران پس از جنگ صحبت کند. در زمستان سخت با یک شاعر باستانی ژاپنی چه کسی راهنمای او خواهد بود، مردی کوتاه قد، تنومند و زشت با یک خط ابروهای پرپشت که با عینک ضخیم و دوراندیشش پرپشت تر شده است. او ایتالیایی صحبت نمی کرد، فقط به لهجه ناپلی صحبت می کرد، و در حالی که خود را در مقابل یک بشقاب اسپاگتی و یک بطری کیانتی دید.در حالی که چنگالش رشته های پاستا را با حوصله ناپلی می چرخانداو به مونتانلی اعتراف کرد که:

«چون من دیگر آن را ندارم چیانتی هامن یک تئوتالر شدم نه خاطرات را آلوده کنمفهوم واقعی شراب».

هاروکیچی شیموی در سال 1883 در نزدیکی فوکوکا متولد شد، چهارمین پسر سامورایی کیکوزو اینوئه. نام خانوادگی شیموی از پدر خوانده‌اش، معمار، تاجر چوب و پدرزن آینده کیسوکه شیموی گرفته شده است. دومی هاروکیچی 24 ساله را در سال 1907 پس از یک بحران اقتصادی شدید که باعث ورشکستگی خانواده اش شده بود، به فرزندی پذیرفت، یک اتفاق نسبتاً رایج در میان خانواده های سامورایی که با شور و شوق از تغییرات دوران میجی استقبال نکرده بودند.

مقاله هاروکیچی شیموی: سامورایی بین دانته، دانونزیو و موسولینی از Rivista Contrasti آمده است.