ناپولی و رئال مادرید: تفاوت قهرمانان

خواندن ناپولی در مقابل رئال مادرید در شب گذشته آسانتر از نتیجه (2-3) است: ناپولی نه تنها یک بازی عالی انجام داد، بلکه حتی برای مدت طولانی بر حریفان خود تسلط داشت – بیایید به خصوص به ابتدا و انتهای بازی دوم فکر کنیم. نیم. اما «تسلط» بر رئال مادرید به چه معناست؟ در واقع هیچ معنایی ندارد زیرا همان چیزی است که هست غیر ممکن به طور کامل بر آن تسلط داشته باشد. اگر “سلطه” یک مفهوم مطلق است، رئال مادرید هرگز نمی تواند تابع آن باشد.

پس این است که در بهترین لحظه ناپلی ها، پس از گل اوستیگارد از کرنر – و موفقیت کپا به جز کهکشانی روی ناتان درست قبل از آن – دی لورنزو گناه می کند. غرور با دادن توپ باز به بلینگهام (کسی که “بازی را می بیند” به نقل از کاپلو) در میانه میدان، که به هافبک انگلیسی وینیسیوس جونیور داده می شود تا نتیجه ای که از قبل از اولین لمس توپ توسط وینگر راست مشخص شده است. با حمایت یک ناپولی منفعل و سبک (آنگویسا بد، ناتان و اوستیگارد بد)، در دقایق بعدی رئال مادرید آن را به زمین می آورد متافیزیک سفید که ما هرگز از صحبت کردن در مورد آن خسته نمی شویمهمانطور که اگر تمدنی که از آن برخاسته بود فروپاشیده نمی شد، مردم الئوسیس هرگز در خواب نمی دیدند که فرقه رازآلود را قطع کنند.

این هست یک رازدر واقع این عملکرد فنی بیش از حد رئال مادرید است. شکی نیست که بازیکنان او قوی هستند، اما ما فقط در مورد آن صحبت نمی کنیم، بلکه در مورد یک نفر صحبت می کنیم خونسردی غیر قابل توضیح در حرکات و در سخت ترین لحظات بازی. همچنین به این دلیل که به نظر می رسد رئال امسال نسبت به گذشته ضعیف تر است (و ما در اینجا بیشتر در مورد فاز دفاعی صحبت می کنیم تا بازیکنان انفرادی).

در ورزشگاهی مانند این، بازی کردن مانند بلینگهام 20 ساله دیروز یک راز است. هافبک چپ پایی که اوستیگارد را با او به تیر دروازه فرستاد و سپس گل 2-1 را به ثمر رساند (هشتمین گل در 9 بازی به اضافه سه پاس گل) یک معما است. این یک راز است فوتبال والورده که به نظر می رسد به جای استخوان دو ستون لاستیکی داردمانند لوفی از One Piece. به هر حال، این یک راز است که چگونه رئال مادرید در بازی درخشان ناپولی تنها به چند دقیقه نیاز داشت تا بازی را به سمت خود برگرداند.

در چند مرحله از بازی در واقع این تصور وجود داشت که ناپولی می تواند به تیم آسیب برساند کهکشانی ها. اگر ناپولی اجازه پنالتی بسیار سخاوتمندانه را می داد، به هر حال به تساوی می رسید، و تنها رودیگر پشت سر آنها مدافعی شایسته پیراهن او به نظر می رسید (حتی کاماویگا در مقابل پولیتانو بسیار آسیب پذیر به نظر می رسید). در عین حال، ما همچنین مطمئن هستیم که رئال حتی بدون دخالت ناخوشایند مرت روی سنگ والورده (109 کیلومتر در ساعت) راهی برای نتیجه 2-3 پیدا می کرد. چیزی در این تیم وجود دارد که هرگز نمی میرد: مثل آتشی است که در گذر زمان زنده می ماند. هیچ ضد حمله ای وجود ندارد که در برابر چنین چیزی که بسیار فراتر از فوتبال است، کار کند. پس به ناپولی که ما را فریب داد قدردانی می کنیم که ممکن است اینطور باشد.