میلان مشکی (آبی) ژیلبرتو کاوالینی

صبح روز 23 ژوئن 1980 است، زمانی که یک موتور سیکلت با یک موتور بزرگ و دو مرد سرنشین راه خود را از طریق ترافیک شدید پایتخت بین Viale Jonio و Via Monte Rocchetta طی می کند. یکی از آن دو از وسیله نقلیه پیاده می شود، به آرامی یک تفنگ کالیبر 38 را از جیب کناری ژاکت بمب افکن تیره اش بیرون می آورد و با قدمی مصمم به سمت ایستگاه اتوبوس مجاور می رود. هدف یک نماینده ایالتی، ماریو آماتو، قاضی است که تحقیقات جنجالی و تکان دهنده ای را در مورد دنیای خرابکارانه راست افراطی رومی هدایت می کند. مرد جوان نزدیک می شود، انگشت اشاره اش را روی ماشه می گذارد و اسلحه را در پشت سر قربانی بگیرید، مشتاق منتظر رسیدن وسیله نقلیه است. در میان فریادهای رهگذران، یک ضربه شدید و سپس پاشیدن خون و تکه‌های جمجمه و مغز در همه جا.

«امروز قاضی آماتو به زندگی رقت بار خود پایان داد رهبری». (1)

قاتل به سمت موتور سیکلت می دود که با سرعت دور می شود و او را از دست می دهد. سپس هویت او کشف می شود: همه چیز در مورد این است ژیلبرتو کاوالینی، پناهنده و بنیانگذار سابق Boys SAN در سال 1969، گروه تاریخی اولتراس از Inters Curva Nord. داستان کاوالینی که در سال 1952 در میلان متولد شد، داستان نسلی شجاع و خشن است که به جهان‌ها و مخفف‌هایی با رنگ‌های مختلف و فلسفه سیاسی تقسیم شده‌اند، اما با دستان مسلح و خون آلود متحد شده‌اند.