شما هرگز از دانیل مدودف خسته نخواهید شد

دانیل مدودف، با آن چهره کمی شبیه، آن حالت کمی مشابه که او را به یکی از آخرین افرادی تبدیل می کند که ارزش دنبال کردن در دنیای تنیس را دارد. دانیل مدودف اخیراً خود را به عنوان جشن غرورآمیز خشم مطبوعات و اینترنت (sic) قربانی کرد. پاسخ عالی به عموم مردم غمگین فرانسه در مستر در پاریس برسی. پس از شکست مقابل گریگور دیمیتروف، بازیکن ما – که کاملاً خارج از چارچوب بود، مخصوصاً تنیس معاصر، و هرگز نمی خواست دلال باشد تا با یک هوادار خشنود شود – مجبور شد تمام بازی را با نازک ها، فریادها و فریادها سپری کند. توهین هواداران او در اطراف تماشاگران ضرب و شتم.

او زود رفت، اما پاداش خوشمزه را پذیرفت. در حالی که به نوبت در تونل رختکن قرار می‌گرفت، به آنها (حضار عبوس) یک نمایش باشکوه داد. انگشت وسط.

توضیح این ژست (چون عصبانیت همیشه نیاز به توضیح دارد) در کنفرانس مطبوعاتی با شکوه تر شد:فقط به ناخن هایم نگاه کردم. چرا روی زمین انگشت وسط را به تماشاگران فرانسوی شگفت انگیز بدهید؟» و سپس نتیجه گیری «اتفاقا وقتی تماشاگر نبود اینجا بهتر بازی کردم…».

اما دانیل مدودف توانایی بیش از طعنه‌های وحشیانه را دارد. دانیل مدودف پسری واقعی، حساس، شکننده و عمیق است. او چه در داخل و چه خارج از زمین منحصر به فرد و تکرار نشدنی است. ویژگی های صورت او دروغ نمی گوید: بد شکل، بسیار لاغر، سر بزرگ، ریش نامرتب و موهای بسیار ژولیده و نازک. و نگرش او هم دروغ نمی گوید: او مانند یک دوست با شما صحبت می کند، در هر کنفرانس مطبوعاتی و هر مصاحبه ای به نظر می رسد در میان دوستان در بار یا زمین مسابقه است، بدون ساختار یا عبارات پر از انسولین.

خشم، شکنندگی، کنایه، از همان ابتدا دانیل خود را برهنه به دنیا نشان داد و تقریباً تمام دنیا فقط برهنگی او را درک کردند، نه ماهیت واقعی او: از مبارزه در US Open 2019 با فلیسیانو لوپز تا اسلم که او به دیگران فاش کرد. تبلیغات (مسابقه‌ای که حداقل هر سال با تماشاگران بی‌ادبش دعوا می‌کند)، رقابت او با استفانوس سیتسیپاس، دشمن و همتای اصلی‌اش. فقط با یونانی، مدودف در مورد حساسیت خود به دیپلماسی غزلیاتی ابراز کرده است. تسیسیپاس اکنون با ژست مانوئل فانتونی و راه های رهایی از دردسر یک شخصیت کامل و تمام شده است: از استراحت در توالت گرفته تا دیالوگ های مداوم با پدرش (امروزه متأسفانه مربیگری مجاز است)، روش هایی که دانیل همیشه از آنها استفاده می کرد و به آنها بازگشت. فرستنده.

و اگر در میامی در سال 2018 دانیال صحبت می کند باز به استفانوس:هی، استفانوس، می خواهی به من نگاه کنی و حرف بزنی؟ 5 دقیقه میری توالت بعد بابت تور عذرخواهی نمیکنی. فکر می کنی پسر خوبی هستی؟ به من نگاه کن، هی، به من نگاه کن. نمی خواهی به من نگاه کنی؟او در نیمه نهایی سال 2022 در اوپن استرالیا این کار را با داور ناراحت و مضطرب (ژائوم کامپیستول) انجام می دهد که مقصر این است که یک بار یونانی را به خاطر رفتار آزاردهنده اش صدا نکرده است. در اینجا روسی به اوج های شاعرانه می رسد:ایا دیوانه ای؟! وای خدای من، تو واقعا وحشتناکی! چطور میتونی اینقدر فقیر باشی در نیمه نهایی یک گرند اسلم؟ آیا پدرت می تواند در مقطعی صحبت کند؟ ممکن است؟ به سوال من جواب بده؟ منو ببین! من با تو صحبت میکنم!» با پیامی تکان دهنده به پایان می رسد

“اگه بهش اخطار ندی، تو چطوری بگم، بچه گربه (گربه کوچک)».

اما یک بچه گربه، اما نه ترسو در این مورد، دانیل هم یکی بود: بچه گربه، بچه (به بی دفاع ترین معنای کلمه). پس از باخت در فینال اسلم، دوباره مقابل نادال، در استرالیا در سال 2022، دانیل کنفرانس مطبوعاتی خود را به اعتراف تبدیل می کند، در یک طغیان بیرونی، شاید حتی برای سطح اطرافیانش بیش از حد باشد. من بیشتر از شکست متاسفم، یک بار دیگر برای رفتار بزدلانه مردم. دانیل یک داستان نویس می شود:کنفرانس مطبوعاتی امروز کمی متفاوت از همیشه خواهد بود زیرا می خواهم داستان پسری را برای شما تعریف کنم که در سن 6 سالگی ورزش تنیس را شروع کرد و آرزوهای بزرگی داشت.».

بنابراین، او مانند بهترین زندگی‌نامه‌نویس خود، سرخورده ادامه می‌دهد و با تلخی و تلخی به پایان می‌رساند:دلیلش را به شما نمی گویم، اما در آن مسابقه مقابل نادال قطعاً از رویاپردازی دست کشیدم. از این به بعد فقط برای خودم بازی می کنمبرای حمایت از خانواده ام، برای مردمی که من را دوست دارند و برای همه روس ها، زیرا وقتی در روسیه بازی می کنم همیشه حمایت زیادی از طرف مردم احساس می کنم. اگر یک تورنمنت در روسیه برگزار شود، حتی اگر به معنای از دست دادن یک تورنمنت گرند اسلم باشد، من ترجیح می دهم در آنجا بازی کنم تا رولان گاروس یا ویمبلدون. من از عدم احترام ناامید هستم (عمومی، ویرایش.)من از این موضوع عصبانی و ناامید هستم».

“کودکی که رویاهای بزرگی داشت امروز دیگر در من نیست.” ادامه دادن تنیس به این شکل دشوار خواهد بود. پسر از رویاپردازی دست کشیداین همه چیز است”.

نه، این همه چیز نیست، چون رویاها برای دانیل شروع به تحقق می کنند، او متوجه می شود که نمی تواند از رویاپردازی دست بکشد. درگیری در اوکراین شروع شد و ریاکاری بسیاری از غرب را به جهانیان نشان داد. دانیل نمی تواند تسلیم شود و سود می برد شاید یکی از زیباترین کلمات، در دریایی از توضیحات فنجان قهوه. «یادت هست بعد از فینال اوپن استرالیا چه گفتم؟ این داستانی بود که همه چیز درباره من و رویاهای کودکی من بود. امروز می خواهم به نمایندگی از همه بچه های جهان صحبت کنم“، او شروع کرد.

سپس ادامه می دهد:همه رویاهایی دارند، زندگی آنها تازه شروع شده است، تجربیات زیبای زیادی در راه است: اولین دوستان، اولین احساسات بزرگ. هر چه می شنوند و می بینند برای اولین بار در زندگی شان است. به همین دلیل است که من می خواهم برای صلح در جهان، صلح بین کشورها درخواست کنم. کودکان با یک اعتماد درونی در دنیا به دنیا می آیند، آنها به همه چیز بسیار باور دارند: به مردم، به عشق، به امنیت و عدالت، به شانس هایشان در زندگی. بیایید با هم بایستیم و به آنها نشان دهیم که این حقیقت دارد زیرا هر کودکی نباید از رویاپردازی دست بکشد».

دلیلی برای متاثر شدن وجود دارد، دلیلی برای متاثر شدن وجود دارد، همانطور که دلیلی برای خندیدن و لبخند زدن به چالش هایی وجود دارد که او را به نواک جوکوویچ پیوند می دهد، چالش هایی که در تقاطع کار آنها قرار دارند، یکی و دیگری. در سال 2022، در مسابقات آزاد آمریکا، مدودف این جسارت را دارد که گرند اسلم مورد انتظار صرب ها را از بین ببرد. «من قبلاً این را در مورد کسی نگفته بودم، برای من تو بهترینی» صمیمانه با حریف شکست خورده اش صحبت می کند و بعد مثل یک پسر معمولی: «نکته آخر اینکه امروز سالگرد من و همسرم است. در طول مسابقات نمی‌دانستم چه چیزی را برای او بگیرم، و وقتی به نیمه نهایی رسیدم هنوز هدیه‌ای نداشتم، بنابراین فکر می‌کردم برنده خواهم شد. و این هدیه من است».

رژه شاعرانه در گوشه ای (یا نقطه مسابقه) برای تشویق. اما برای دانیل، روز عروسی با آخرین مسابقات اوپن آمریکا نیز مصادف شد. و حریف هم قبول کرد: این بار نواک بود که آخرین امتیاز را گرفت و تئاتری که در پایان بازی برپا کردند ارزش آن دو بیشتر از خود ملاقات است.دانیل هدیه سالگرد خود را از دو سال پیش به یاد می آورد:وقتی برنده شدم، فکر کردم چه هدیه سالگرد دوست داشتنی است. با این حال، امروز آن را بد است». و سپس نوله: «سالگرد همسرتان را تبریک می گویم. متاسفم، متاسفم. راستش اگر می دانستم امروز سالگرد است، شاید نتیجه اش می شد…».

تصعید. عالی مانند کارنامه بی پایان نواک – که پاریس برسی دوباره آن را برد، اما همچنین با مشاجره با مردم بی انضباط فرانسوی. عالی مانند بهترین مدودف. زیرا روسی در واقع تنها نامزد ممکن و قابل اعتمادی است که می تواند در سال های آینده به عنوان قهرمان ظاهر شود. تنها کسی که ما به عنوان یک قهرمان داستان برای او امیدواریم. با آن چهره کمی مشابه، با آن حالت کمی مشابه، دیدن بازی، صحبت کردن، غرغر کردن، لبخند زدن و جیغ زدن او همیشه لذت بخش خواهد بود. و اگر کمتر از آنچه استحقاقش را دارد برنده شود، مهم نیست. مهم ترین چیز این است که ما را در این تنیس ماشین آلات ایتالیایی و غیره تنها نگذارید که حتی یک مبل با تخفیف هم نمی خرید.