روز دهم سری آ: نه تاکتیک، بلکه لحظات

در یک فوق العاده سرمقاله این هفته منتشر شد ناپولیماسیمیلیانو گالو خواستار تحلیل پیچیده تری از فوتبال شد. نه کسی که تاکتیک ها را رها می کند و به ماژول ها پناه می برد، بلکه کسی که آن را زیر سوال می بردرویداد بازی. اگر ضرب المثل قدیمی و حکیمانه «توپ گرد است» را اصلاح کنید، تقریباً می توانید بگویید: «لحظه های توپ گرد است». بنابراین زودگذر، غیر قابل پیش بینی، حتی پوچ.

بازی ناپولی – میلان، 2-2. یک بازی زیبا، مطمئنا پر از اشتباهات دو طرف، اما زنده باد خدا! چه روحیه رقابتی، چه شدتی، بالاتر از همه میل – میلان در نیمه اول، ناپولی در نیمه دوم – برای خوردن توپ و خارج کردن آن از کنترل حریف. تجزیه و تحلیل چنین بازی با تلسکوپ به معنای تخریب و تحریف حماسه آن و مهمتر از همه عدم درک آن است. در این بازی از مسابقات صدها نفر بودند.

ما همه را به چالش می کشیم که باور کنند پس از نیمه اول روسونری، که علیرغم نقص تقریباً مضحک حریف ناپلی، عالی بود، بازی در نیمه دوم برعکس می شد. اما در اینجا تغییرات از دیگر خبری از اسپالتی نیست رودی گارسیا باید اینرسی را کاملاً تغییر دهد. به طور خاص دو قطعه شگفت انگیز را می توان در اینجا مشاهده کرد: پولیتانو و راسپادوری، که فصل گل های ضربه ایستگاهی سری آ را با یک شوت مهیب از بیرون محوطه جریمه آغاز کرد – اتفاقی که پیش از این پس از 10 روز هرگز رخ نداده بود. در نهایت ناپولی که با ده نفر به پایان رسید، تقریباً در آستانه پیروزی با طناب‌باز شگفت‌انگیز معمولی Kvaratskhelia بود، کسی که می‌تواند الگوهایی را اختراع و بشکند اما به هیچ وجه از آنها پیروی نمی‌کند.

مارادونا در فضایی پر از هیجان، در نیمه راه بین احساسات و شوک، در پایان بازی با تشویق هایی که از محدودیت های بسیار باریک فراتر رفت، از بازیکنان تشکر کرد. مسابقه خوب. درست است: گارسیا اسپالتی نیست، اما این ناپولی هنوز هم بسیار قوی است و در برابر مربی فرانسوی که خیلی نزدیک به لیگ قهرمانان اروپا است و قطعا در میانه رقابت های سری آ اروپا است، شاید خیلی قوی باشد. ورزش.

آنچه امروز همه چیز را فراتر از جنبه های تاکتیکی تغییر داد، واکنش بود.

جاکومو راسپادوری در Sky Calcio Club

همچنین می توان پیولی را به خاطر ایجاد برخی تغییرات سرزنش کرد که مطمئناً به تیمش کمک نکرد تا در برابر ضربه مقاومت کند و به طور بالقوه برنده بازی شود. اما زیبایی آن همین است: خواندن لحظاتمشکلی که مطمئناً می‌توان آن را به مربیان نسبت داد، اما مهم‌تر از همه به بازیکنان حاضر در زمین (حتی کسانی که زمین را سنگین می‌کنند، مانند ژیرو و لئو).

من عصبانی شدم زیرا هنوز چیزهای زیادی برای دادن داشتم. من یک مرد هستم نه یک ربات: من احساساتی دارم.”

اولیویه ژیرو در Sky Calcio Club

از رانیری بخواهید در مورد برنامه ها، ماژول ها و هوس های تاکتیکی با شما صحبت کند. تاکتیکی در مورد بازگشت از 0:3 به 4:3 در عرض بیست دقیقه چیست؟ اما چیزهای بیشتری وجود دارد و همه چیز فوتبال است: عشق کالیاریتانی ها وجود دارد که حتی پس از گل برشیانینی در شروع نیمه دوم تیم را تشویق کردند. بعد از دوبل فوق العاده دقایق 92 و 96، اشک های سر کلودیو و پاولتی جاودانه است. همان دقیقه بازی که در آن کامبیاسو در کنار دیگران نام خود را در تاریخ یوونتوس حک کرد. زیرا ما به آن متقاعد شده ایم را اهداف، فصل دیگری از Cortomusismo آلگری، است یکی از لحظات حساس فصل یوونتوس – که اکنون به شدت روی قهرمانی متمرکز شده است.

با این حال، آنچه در حال حاضر در دستان اینتر باقی مانده است. نراتزوری یک رم ضعیف اما متمرکز و معتبر – حداقل در فاز دفاعی – را مجبور کرد تا میدان عمل خود را به فاصله 50 متری از دروازه روی پاتریسیو محدود کند – به این ترتیب شانس کریستانته را در اواسط نیمه دوم از دست دادند که می توانست همه چیز را تغییر دهد. وقتی نوبت به لحظه ها می رسد

اینتر به لطف گل مارکوس تورام، در روزی که همتای او لوکاکو بیشترین انتظار را داشت، شایسته پیروزی بود. گل بازیکن سابق گلادباخ پس از سانتر دیمارکو از منظر عنوان ارزش زیادی دارد: آنچه اینتر در دو فصل اخیر از دست داده است، نه به خاطر مشکلات تاکتیکی، برنامه ها و ماژول ها. نه، اما چون بلد نیستم لحظه ها را بخوانم. بحث سر و دل است نه هندسه. و اوپالا همیشه احساس را بر عقل ترجیح می داد.