دموکراسی استبدادی فابیو کاپلو

«مطمئن بودم که او یک تکنسین عالی خواهد شد. من اشتباه میکردم. او بهترین شد». (نیلز لیدهولم در مورد فابیو کاپلو، به نقل از “تاریخ ایده های فوتبال”، ماریو اسکونسرتی). به ندرت می توان چنین قضاوت روشنی را از لیداس بزرگ شنید، شخصیتی استراتوسفری که معمولاً هنگام اشاره به خود استفاده از هذل را ترجیح می داد: قضاوت چندان دور از ذهنی نیست، حتی اگر فقط نگاهی به آن بیندازیم. تکنسین پیریس اشاره ای بسیار غنی می کند. با این حال، به اندازه کافی عجیب، او یکی از موفق ترین شخصیت های تاریخ فوتبال ما است اساسا توسط باردهای مدرن نادیده گرفته می شود، و خروج از محدوده باریک خبر و ورود به افسانه را به طرز وحشتناکی دشوار می یابد. چرا؟

اما وجود زمینی فابیو کاپلو پر از رویدادهای هیجان انگیز است که به خوبی به یک اسطوره سنتی تبدیل می شوند. بیایید فقط به روایت ایجاد آن فکر کنیم: به پدریک معلم دبستانی در حال بازگشت به خانه، قدم به قدم، هر بار یک متر، پس از تجربه وحشتناک جنگ و سپس جنگ. اردوگاه کار اجباری. «او در مجارستان به دنیا آمد زیرا پدربزرگ و مادربزرگش در سال 1915 به آنجا نقل مکان کردند. از آنجایی که او به عنوان کاپیتان توپخانه به جمهوری سالو نپیوست، اسیر شد. او وحشت شش اردوگاه کار اجباری را تجربه کرد. فابیو کاپلو در مصاحبه با Corriere della Sera به یاد می آورد.

و دوباره: “به این دلیل که در دوره گذشته زنده ماند.” سیب زمینی خورد. او به من گفت که به همان اندازه که آنها شکننده هستند، حتی بخند می توانست خطرناک باشد، تقریباً کشنده.»

فرصتی برای لذت بردن دوباره از عزیزترین محبت هایتان، زندگی روزمره آرامی که مدت ها می خواستید و به نظر می رسید سرانجام از دست رفته بود، شور و شوقی را شعله ور می کند که اشتیاق به زندگی است. از آن جرقه نه ماه بعد، در ژوئن 46 و در فریولی عمیق (در پیریس، ناحیه ای از شهرداری سن کانزیان دیسونزو، استان گوریزیا) چیزی که ما امروز به نام فابیو کاپلو می شناسیم متولد شد.