بیایید به این افزایش سرمایه پایان دهیم – مجله Contrasti

بنابراین اجازه دهید ابتدا به طور خلاصه داستان را برای کسانی که – قابل درک – چند قدم از دست داده اند، مرور کنیم. در اوایل سال 2023، یوونتوس در پرونده سود سرمایه محکوم شد. همه اینها، به گفته دادستان چین، به این دلیل است که برخلاف سایر باشگاه‌ها (و سودهای سرمایه فرضی صوری آنها)، یوونتوس یک “سیستم” واقعی داشت. یک قضیه کاملاً غیرقابل اثبات، از نظر حقوقی متناقض، اما فوق‌العاده عوامفریبانه و مطمئناً یک موفقیت رسانه‌ای، به رسانه‌ها و روزنامه‌های اجتماعی وارد شد که توانستند از آن لذت زیادی ببرند.

حقیقت پیش پا افتاده این است که فقط برای یوونتوس “شواهد” تغییر در ارزش بازیکنان (و در نتیجه ترازنامه) وجود داشت: شواهد از مکالمات تلفنی شنود شده که مدیران یوونتوس در آن نقش داشتند. ما در مورد استراق سمع مجاز صحبت می کنیم زیرا Consob، یوونتوس که یک شرکت بورسی است، خواستار شفاف سازی برخی معاملات مشکوک شده بود و از آن زمان به بعد، دادستانی عمومی تورین شنود محیطی را آغاز کرده بود.

از همان ابتدا برای ما روشن بود: سیستم یوونتوس وجود نداشت، به گونه ای مشخص شده است که گویی “گنبد” است. این باشگاه به سادگی، مانند سایرین، شاید بیشتر از سایرین، از ساختگی سودهای سرمایه ساختگی و ارزش گذاری های متورم در هنگام فروش بازیکنان استفاده کرده بود.

با این حال، مشکل متفاوت است. آنها از سیاهچاله افزایش سرمایه استفاده کردند به صورت سیستماتیک – اگر یک “سیستم” وجود داشت، به هر معنی که بود، بسیار رایج بود – بسیاری از باشگاه ها در خانه: رویدادهای نامشخص به اینتر نسبت داده می شود (که در نتیجه آن را در بودجه رزرو کرد). ده ها و ده ها میلیون) به ناپولی، رم، میلان، آتالانتا، جنوا، سمپدوریا، ساسولو، لاتزیو/سالرنیتانا و غیره. وضعیت کلاسیک ایتالیایی که در آن، در نوعی خلاء قانونی یا در هر صورت در یک چارچوب بسیار ضعیف تعریف شده و قابل تعریف – چه کسی نشان می دهد. ارزش واقعی بازیکن؟ و چگونه آن را نشان می دهد؟ – همه با تنظیم ترازنامه خود به بهترین شکل ممکن از آن بهره بردند. وصله ای برای پر کردن شکاف ها در یک وضعیت مالی به طور کلی فاجعه بار.

آنچه در حال حاضر اتفاق افتاده این است که دفتر دادستان عمومی رم از اورلیو دی لورنتیس به‌خاطر سود ساختگی ناشی از معامله Osimhen تحقیق کرده است. ادعای اطلاعات نادرست در صورتهای مالی سالانه. خوب، واضح است که این یک سود سرمایه ای بود که روی میز ساخته شده بود: مانزی، پالمیری و لیگوری (که در سری C، سری D و Eccellenza بازی می کنند) چه زمانی می توانند 15 میلیون یورو ارزش داشته باشند؟ با این حال، یک چیز را همیشه باید به خاطر داشت: قضاوت بر اساس نتیجه گیری منطقی یا عقل سلیم انجام نمی شود. شواهد لازم است و اینجاست که اوضاع پیچیده می شود.

همانطور که قبلاً ذکر شد برای یوونتوس، شواهد در “اعترافات” مکالمات تلفنی و ایمیل های شنود شده نهفته است. اما برای ناپولی؟ ما هنوز این را نمی دانیم، احتمالاً دادستانی عمومی (رم، زیرا بودجه باشگاه در اینجا تصویب شده است) به آن تکیه کرده است. گواهی دادن از سه جوان کی اعتراف کرد”من هرگز به لیل نرفته ام». آیا این خود گواه آن است؟ یه چیزی فکر میکنیم واقعیت این است که شش ماه پیش رئیس و مدیران ناپولی تبرئه شدند با توجه به عدم امکان بررسی ادعاهای مطرح شده توسط دادستانی فدرال، ADL اکنون توسط سیستم عدالت ورزشی در فهرست مظنونین ثبت شده است.

آ اقدام مناسببیان شده است.

با این حال، فرد این احساس را دارد که اکنون هیولایی به حرکت در آمده و بهمنی که کنترل آن دشوار است به راه افتاده است. اینکه حتی اگر در حال حاضر چیزی وجود نداشته باشد، ما همه جا را برای ارضای غرایز کم و بیش مردمی عدالت می کاوشیم و چیزی را می یابیم که در هزار نقل این واقعیت را “نشان می دهد” که هزینه ها برای تنظیم بودجه افزایش یافته است. به همین دلیل است که ما آن را به وضوح می نویسیم: بس است، بیایید اینجا را تمام کنیم. حداقل در این داستان افزایش سرمایه، جنبه ای آنقدر ناچیز و حاشیه ای است که برای بودجه های فوتبال ایتالیا تقریباً بی ضرر است.

حتی برای فوتبال، همه چیز بسیار غم انگیز است: بعد از ریاضیدانان و دانشمندان، قضات، قضات و حسابرسان به میدان آمدند، نه اینکه به خاطر بهشت ​​در آنجا حضور نداشته باشند، بلکه مسائل بسیار جدی تر از افزایش سرمایه را بررسی می کنند. و تا آنجا که به هواداران و روزنامه نگاران مربوط می شود، اولی ها باید از درخواست مجازات های مثال زدنی دست بردارند لغو مسابقات قهرمانی – همچنین برای کسی که سنگ اول را می اندازد که گناه ندارد – و برای ثانیه ها گزارش این داستان و ایجاد تیترها و صفحات بزرگ در مورد آن.

بیایید آن را به روش ناپلی بیان کنیم: چه کسی داشت، چه کسی داد، چه کسی داد،یک بارscurdammuce o’ passat.

و بیایید این کار را به روش ایتالیایی انجام دهیم: ما همه چیز را تحمل می کنیم، اما بدون جریمه یا هر چیز دیگری، شاید دوباره شروع کنیم قوانین واضح تر و محدودیت های سخت گیرانه تر برای ارزیابی فوتبالیست ها – ما می توانیم به نهادهای مستقل و نظارتی ملی یا بین المللی تکیه کنیم یا راه حل های دیگری پیدا کنیم، این کار ما نیست. از این فراتر برویم، فراموش کنیم، نفس بکشیم. بیایید از تبر این سیستم قضایی ناامید دست برداریم و مهمتر از همه، غرایز خود را برای انتقام پنهان به عنوان خیر عمومی سرکوب کنیم.

البته سودهای سرمایه ای متورم بهترین و صحیح ترین روش تعدیل بودجه نبود، اما تا زمانی که ممکن بود همه باشگاه های بزرگ از آن استفاده کردند: برخی بیشتر، برخی کمتر. و بدون اینکه لطف کنیم، به شما تضمین می کنیم که اینطور است آخرین کاری که انجام می دهیم – هواداران و دوستداران فوتبال ایتالیا – ما باید به غرایز اخلاقی خود عمل کنیم. همچنین از منظر خاص بودجه باشگاه.

در کشوری که یک رئیس باشگاه (لوتیتو) به پارلمان انتخاب می شود و موفق می شود یکی از آنها را به دست آورد تغییر برای نجات فوتبال برخلاف نظر وزیر امور اقتصادی و اظهارات سران دولت، تغییری که با آن دولت برای تقسیم بدهی باشگاه‌های فوتبال یک میلیارد درآمد دارد. یکی از بدهکارترین لیگ های دنیا، ما هنوز در اینجا درباره افزایش سرمایه خشمگین هستیم، ترفند کوچکی که باشگاه های ما هوشمندانه سعی کرده اند از آن فرار کنند. و همه اینها نه از یک روحیه قانونی، بلکه برای اینکه ببینیم حریفان روز مجازات می شوند: دیروز یووه بود، امروز ناپولی، فردا اینتر، لاتزیو، میلان یا رم.

همچنین به این دلیل که اگر با ایدئولوژی و روش کسب سرمایه ساختگی شروع کنیم، خطر کشف جعبه پاندورا متشکل از ده‌ها عملیات مشکوک است که در نهایت منجر به ایجاد یک آشفتگی عمومی بی‌فایده و در واقع مضر می‌شود. شما واقعاً یک سال می خواهید که ما در مورد آن صحبت کنیم، که در آن یک بار دیگر وارد تمام فعالیت های مشکوک باشگاه هایمان می شویم؟ کدومشون و تا کی؟ بیایید خودمان را از سریال های کوچک در امان بگذاریم، که یکی دیگر از نمایش های غیر ضروری فوتبال ما خواهد بود. و در عوض، بدون داروی سودهای سرمایه خیالی، بیایید به این فکر کنیم که چگونه می توانیم واقعاً این بودجه ها را زنده کنیم.