ادینسون کاوانی، پسر خورشید

سه چهارم جهان در جنوب است، جایی که خورشید به شدت طلوع می کند و زمین را روشن می کند، به طوری که، همانطور که مارچلو ونزیانی شاعرانه آن را توصیف می کند، به «خاک زندگی، ایمان به خاطرات و گرمای مادری مبدأ» تبدیل می شود. . سرچشمه داستان ادینسون کاوانی در کشوری جنوبی و عمیق مانند اروگوئه استمنطقه ای حاصلخیز و روحانی، درخشان و روشن، که از نماد پرچم شروع می شود، که در آن یک سول د مایو با چهره خدای اینتی، سفید خالص و آبی ماریان را تماشا می کند.

طبق متی 10:16-18، همه اینها در کاوانی حس تعلق تقریباً مذهبی، عشقی آسمانی به کشورش و فوتبال را بیدار می کند، که توسط ایمان کاتولیک استواری که او را الهام می بخشد، تعالی می یابد.پس مثل مارها باهوش و مثل کبوتر ساده باش– و به قول اشعیا نبی (40: 30-31) – «هر که به ابدیت امیدوار است، نیروی تازه ای به دست می آورداوج گرفتن مثل عقاب. می دوند و خسته نمی شوند، راه می روند و خسته نمی شوند“.

اشتیاق به ابدیت به موتور یک شور نجیب و آتشین برای فوتبال تبدیل می شود که در این کشور پرورش یافته و می تواند کیفیت های فوتبال را بدون تحریف حفظ کند: “در اروگوئه به ما می آموزند که رقابت کنیم.” بسیاری از ما پابرهنه و زیر باران مسابقه داده ایم. ، با سنگ، انگشت پا شکسته و همچنان بازی می کند. (…) وقتی در تیم ملی هستم، متوجه می شوم که ذات فوتبال هنوز آنجاست. تو بیای اینجا تا همه چیزت را بدهی.»

و بله، ادینسون کاوانی همیشه تمام تلاشش را می کرد تا زمانی که در جوانی به او لقب داده بودند. بوتیجاکودک: از ابتدا (…)

در ULTRA Contrasts مشترک شوید برای خواندن ادامه ↴